Verantwoordelijkheid
Binnen onze samenleving zijn er vaak kleine groepen met privépersonen die proberen ‘bottom-up’ een transitie in gang te zetten naar een betere wereld omdat ze zich daar verantwoordelijk voor voelen. Hen ontbreekt het echter vaak aan kennis om weloverwogen keuzes te maken. Overheden en bedrijven hebben deze kennis en expertise wel, maar schuiven de verantwoordelijkheid door naar de consument, die wordt geacht in de vrije markt de juiste keuzes te maken. Maar hoe slechter een bepaald product of dienst is voor de maatschappij en onze leefomgeving, hoe goedkoper het vaak is voor een consument. Hier zit een weeffout in het systeem waar de werkwijze van De Natuurlijke Stad een alternatief voor is.
Privépersonen (zoals bewoners) moeten invloed kunnen uitoefenen op beslissingen die het bedrijfsleven en overheden nemen over hun leefomgeving. Dat kan alleen als professionals en privépersonen directer samenwerken. Technologie kan deze manier van samenwerken ondersteunen.
Technologie
Technologie moet niet leidend, maar ondersteunend zijn aan het stedelijke leven. Het uitgangspunt moet hierbij een veilige en schone leefomgeving zijn. Technologie heeft namelijk twee kanten. Het heeft de potentie om ons leven een stuk aangenamer te maken, de ongelijkheid te verkleinen en onze omgeving mooier te maken. Maar tegelijkertijd kan technologie ook ons leven onaangenamer maken, de ongelijkheid vergroten en onze leefomgeving bederven. Het gaat dus uiteindelijk om de keuzes die we maken, en hoe we de technologie die voorhanden is, toepassen in ons dagelijks leven.
Meten en verbinden, maar waarom?
Op dit moment wordt er namelijk veel gebruik gemaakt van tools die meten en verbinden zonder dat we eigenlijk weten waarom. Gebaseerd op deze metingen worden voorspellingen gedaan en daar wordt beleid op gemaakt. Maar is deze situatie ook wenselijk voor de mensen die er iedere dag mee te maken hebben? Vaak wordt deze vraag achteraf gesteld. De Natuurlijke Stad begint met deze vraag.